Eem en Steef en de zoektocht naar flamingo's

Bon dia lieverds!

Het is weer een enerverende week geweest! Bereid jullie maar vast voor op een ENORM lang verhaal... slik.

Hoewel ik een fantastisch weekend gehad heb, was de werkweek iets minder. Ik had echt een beetje een dip, voelde me niet helemaal lekker op mijn plek zitten en had ook voor het eerst echt heimwee. Ach, het hoort er allemaal bij. Gelukkig is dat –ondanks dat ik iedereen nog wel heel erg mis- weer bijgetrokken.

Woensdagavond kwam Eem aan! Dat was helemaal geweldig! Nadat Eem me even ernstig liet schrikken toen ze bij de douane ‘vastgehouden’ werd, omdat ze het exacte adres waar ze ging verblijven niet wist en daardoor verdacht was, huppelde ze ietwat later vrolijk de aankomsthal uit, waar ik haar eindelijk een flinke knuffel kon geven! Heerlijk om haar hier te hebben! Terwijl zij donderdag een beetje kon wennen aan de temperatuur (van -2 naar 30 graden), moest ik gewoon de hele dag naar kantoor. ’s Middags kwam ze me in mijn pauze aangenaam verassen en zijn we samen lekker bij de boogjes aan het water gaan lunchen. Heel gezellig. Ook na werk stond Eemlief me alweer op te wachten en zijn we even samen de stad ingegaan. Daarna thuis eventjes wat gezwommen, gedouched en omgekleed. We zijn samen de stad ingegaan en besloten onderweg te buurten bij Anouk in het Van der Valk hotel. Het leek Anouk nog wel gezellig om met ons op pad te gaan, dus zodoende belandden we een half uurtje later bij Goodfellas waar we ons tegoed gedaan hebben aan wat snacks en een heerlijke fles rosé. Ontzettend gezellig. Aangezien ik de dag erna vrij genomen had, besloten Eem en ik om nog naar ‘de Nachtwacht’ (een studentencafé in de stad) te gaan. Anouk moest de volgende dag weer vroeg op, dus is jammer genoeg niet meegegaan. Alhoewel het best gezellig was in de Nachtwacht, hebben we toch redelijk bijtijds een taxi (taxi Leo!!) terug genomen en zijn we gaan slapen.

Vrijdagochtend vroeg opgestaan. We hadden besloten om deze dag het eiland te gaan verkennen. Bewapend met boekjes, reisgidsen, kaarten, plattegronden, sultana’s, zak chips, veel water en bikini zijn we erop uitgetrokken! :-D We zijn begonnen in de Bullebaai; een baai langs de weg, waar zich allemaal flamingo’s bevinden. Aangezien we het aantal een beetje tegen vonden vallen en de afstand van ons tot aan de flamingo's veel te groot vonden, besloten we om later in onze tocht nóg een flamingo-zoektocht op te nemen.

Maar eerst: De grotten van Hato. Deze grotten bevinden zich achter het vliegveld (Hato) van Curacao. De grotten bevinden zich 60 meter boven zeeniveau en werden in de tijd van de slavenhandel gebruikt door gevluchte slaven om in te schuilen. Maar ook al voor de komst van de Europeanen, werden de grotten bewoond door de Ararwak indianen. Van hen zijn nog 1.500 jaar oude grottekeningen en petroglyphen te vinden in de grotten. Eem en ik waren nog precies op tijd om met een rondleiding mee te gaan. Tijdens de rondleiding kregen we uitleg over de geschiedenis en het onstaan van de grotten, hebben we de vleermuizen die in de grotten leven kunnen aanschouwen en vertelde de gids wat zij dacht de zien in sommige stalagnieten/stalagtieten met een beetje inbeelding. De tocht was erg leuk en aangezien Eem en ik er toch waren besloten we om gelijk ook nog even op eigen houtje de ‘Indian Tour’ te doen. Tijdens de tour zouden we dan de Indian paintings (De rotsschilderingen) te zien krijgen, maar Eem en ik hebben ze nou niet echt kunnen vinden. Het enige dat we zagen waren bomen. Bij elke boom stond wel een nummerbordje, waar dan weer op een A4-tje tekst en uitleg over stond. Ontzettend saaaaaai en iedere boom leek op elkaar. We hebben wel ontzettend veel lol gehad tijdens de tour, maar voelde ons echt een beetje genaaid. Er was gewoon niets te zien! Hihi.

Na de grotten van Hato de tocht verder ingezet richting Jan Kock; de flamingo-area. Heel in de verte in de baai zagen we een enkele verdwaalde flamingo. Nu waren we het goed zat en wilden we wel eens een flamingo van dichtbij bekijken. Het enige dat we van dichtbij zagen was een witte reiger.. Op onze slippertjes zijn we toen gewoon het natuurgebied ingelopen, door de kilo’s flamingo-poep en door het water en stapje voor stapje leken we dichterbij de flamingootjes te kunnen komen. JOEPIE!! Doodstil hinkte we van steentje naar steentje, om de schoentjes een beetje droog te houden en de flamingo’s niet weg te jagen, en zo belandden we eindelijk op een klein eiland in het water, vlakbij de flamingo’s. Terwijl we ons een weg baanden over de honderden krabben-karkassen (Tasty!)leek het erop dat we ze nu echt eens van heel dichtbij zouden zien. Ergens tussen het verstoppen in de bosjes en ons geproest in, besloot 1 flamingo het voor ons te verpesten door ons op te merken en alarm te slaan. En weg waren ze! Ze vlogen zo over ons heen! Daar stonden we dan, midden op een eilandje, verscholen tussen de bosjes als een stel sukkels en geen flamingo meer te bekennen. Die waren allang gevlogen. Haha! Volledig onder de poep en modder besloten we onze eilandtocht maar weer te vervolgen.

We zijn de hele noordkust afgereden richting Westpunt. Onderweg zijn we langs landhuizen gekomen, plantages en oude slavenhuizen. Daar het op mij de vorige keer nogal indruk gemaakt had (met Leo) besloten we om de Shete Boka aan te doen. Eem had dit natuurlijk nog niet gezien en wilde de kracht van het water weleens van dichtbij bewonderen. De natural bridge, boka tabla en boka pistol waren erg leuk om nogmaals te zien!

Om de tour echt compleet te maken, zijn we na de boka’s naar Jaanchies op Westpunt gereden, om daar Eem haar eerste stukje leguaan te laten proeven. Haar conclusie: De smaak is een kruising van draadjesvlees en kip. Hihi. Bekijk de foto’s en oordeel zelf wat ze er van vond.. :-D Ondertussen werden we bij Jaanchie’s he-le-maal lekgeprikt, dus Jaanchie zelf was zo vriendelijk om onze benen in te smeren/masseren met een verse limoenchi. Te beoordelen aan de tijd die hij daarvoor nam, beleefde hij er zelf meer plezier aan dan wij. Haha!

Na Jaanchies, nog even doorgereden tot het meest Westelijke puntje van het eiland. Hier hebben we genoten van het uitzicht. We zaten boven op de rotsen (HEEEL erg hoog!) en hoorden opeens een jongen heel hard schreeuwen. Iedereen keek op, terwijl de bewuste jongen aan iedereen wilde laten zien hoe hij van de rotsen af zou gaan springen. Eem had gelukkig haar camera bij de hand.. Terwijl hij zich mentaal stond voor te bereiden, besloot een vriendje van hem dat het misschien wel grappig zou zijn om hem een handje te helpen, met als gevolg dat de jongen letterlijk van de rotsen af viel. DOODENG! Gelukkig ging alles goed en is de jongen goed terecht gekomen. Levensgevaarlijk, maar wel spectaculair. (Zie foto)

Hierna weer de auto ingestapt en begonnen aan onze terugtocht via de zuidkant van het eiland. Onderweg kwamen we langs allemaal baaien en hebben we besloten om de meest lokale aan te doen: Lagún. Deze lagún was een heel klein, idyllisch baaitje met wat vissersbootjes en helderblauw water. Hier hebben we nog even met zn tweetjes genoten van het late middagzonnetje en wat leuke foto’s gemaakt. Daarna zat het er echt op en zijn we terug naar huis gegaan. Het was een doodvermoeiende, maar ontzettend leuke dag!

Zaterdagochtend vroeg opgestaan (8 uur) en saampjes even de stad ingegaan. Ik had van iemand gehoord dat je in Kura Holanda (museum), Pandora-armbanden kon kopen en dat ze hier bedeltjes hadden die ze in Nederland niet hebben. Aangezien Eem de ergste Pandora-freak is die ik ken, moesten we hier natuurlijk even naar toe en heb ook ik me laten meesleuren door de hype. Zodoende loop ik nu met een nog behoorlijk lege Pandora-armband met een zielig, maar prachtig turqoise-bedeltje en is Eem inmiddels aan haar 2e Pandora begonnen!! Haha. Verder ook nog wat leuke slippertjes en kleding gekocht. Onderweg met Eem een batido (fruitshake) en pastechi (pasteitje) gegeten en weer richting huis gegaan. Om 12 uur was Anouk naar ons gekomen en zijn we met zn drietjes naar Porto Marie gereden. Dit is werkelijkwaar een van de mooiste baaien die ik ooit gezien hebt.. WOW! Hier hebben we de hele middag lekker ontspannen genoten van een dagje niets doen. Helaas begon ik op het strand lichterlijk beroerd te worden..

’s Avonds besloten Eem en ik om samen uit eten te gaan bij Hook’s Hut. Ook dit was ontzettend geslaagd! De fles rosé viel bij mij echter niet in goede aard en al snel begon ik kotsmisselijk te worden.. Aangezien het Eem haar enige zaterdag was op het eiland, vonden we toch dat ze Mambo wel meegemaakt moest hebben, dus zo kwam het dat we (ik steeds misselijker) om een uurtje of 11,12 de taxi naar Mambo gepakt hebben. Alhoewel ik het behoorlijk zwaar begon te krijgen, hebben we het hier toch ontzettend leuk gehad en hebben Eem en ik flink gedansd! Om 3 uur ’s nachts dan eindelijk naar huis. We zouden de volgende ochtend al om 5 uur op moeten staan, omdat we naar Klein Curacao met de boot zouden gaan. Dat bleek niet zo’n goed plan.. Tussen 3 en 5 geen oog dichtgedaan van de buikpijn en misselijkheid. Toen dus 2 uurtjes later de wekker ging en ik bedacht dat ik op wilde zee op een klotsende boot zou moeten gaan zitten, hebben Eem en ik maar besloten af te haken. Zonde, maar waar. Als ik op die boot gegaan was, had ik het er denk ik niet zo fijntjes vanaf gebracht... We besloten dus maar om nog even te blijven liggen en zijn vervolgens weer wat frisser, om een uurtje of 10 opgestaan. Onstapnnen ontbeten en vervolgens samen met Wim naar Santa Cruz gereden. Eem en Wim wilden die ‘Blue Room’ waar ik over verteld had weleens van dichtbij bewonderen.

Met onze waterschoentjes aan, snorkels en een mand vol proviant (= een rugzak vol water, snoep en zonnebrand) zijn we begonnen aan de flinke wandeling in de brandende zon. We hadden met een bootje kunnen gaan samen met Captain Goodlife (NET5: ‘Erik zoekt een huis’), maar we vonden het eigenlijk wel leuk om de tocht te voet te maken. Het was wederom een behoorlijk pittige tocht, maar absoluut de moeite waard! Dus pap, mam, fab en lil; bereidt jullie maar vast voor! :-)

Na een flinke 3 kwartier gewandeld te hebben, kwamen we zeiknat aan bij de bewuste plek. En ja, daar stond ik dan weer -voor de tweede maal- oog in oog met 'mijn' rotsen. De vlijmscherpe, hete rotsen waar we vanaf moesten klimmen en het water in moesten springen. Dankzij een goed teamwork zijn we soepel naar beneden geklauterd en zijn we alledrie gesprongen! Wim en Eem hadden nog nooit gesnorkeld, dus dat was even spannend! Ik had de dag ervoor gelukkig een wegwerp onderwatercamera gekocht, dus we hebben flink wat foto’s gemaakt. Ik ben reuze benieuwd!! Het is daar zooo mooi. We hebben een uur gesnorkeld en hadden de plek helemaal voor ons alleen. Toen onze monden compleet weggetrokken waren van het zoute water, besloten we dat het tijd was om het water maar eens uit te gaan, de rotsen weer op te klimmen en aan de terugtocht te gaan beginnen. Compleet bezweet, uitgeput en dorstig kwamen we weer terug bij Santa Cruz en zijn we in de auto gestapt en terug naar huis gereden. Hier hebben Eem en ik heerlijk ontspannen en besloten we ’s avonds om nog eventjes naar Wet ’n Wild te gaan. Dit ligt naast Mambo en hier is het op zondag altijd happy hour (= mega druk!). Hier hebben we lekker nog wat gedansd en gedronken. Vanacht uitgeput in slaap gevallen.

Vanmorgen om 6 uur begon voor mij helaas alweer de nieuwe werkweek. Maar ik kan in ieder geval terug kijken op een SUPER fantastisch weekend!!

Voor degenen die het met lezen tot hier gehaald hebben: Jullie hebben zeker niets beter te doen??! Haha. Wat een ENORM lang verhaal!.. Pffft.. Maar wat een fantastsich weekend. Ik hoop dat het bij jullie ook allemaal goed gaat en dat jullie mij ook van jullie verhalen op de hoogte blijven houden!

Love you all! Dikke kussen,

x x x x x

Steefje